Sliocht as an dara Leabhar Ríthe 4:8-11. 14-16
Féach, táim cinnte gur fear naofa le Dia an fear seo.
Lá dá raibh Eilíseá ar a bhealach go Siúnaem, chuir bean uasal a bhí ina cónaí ann tathant air fanacht agus tráth bia a bheith aige ann. As sin amach dhéanadh sé moill I gcónaí le haghaidh béile nuair a thagadh sé an bealach sin. Dúirt sí lena fear céile: “Féach, táim cinnte gur fear naofa le Dia an fear seo a bhíonn ag síorthaisteal an bealach seo againne. Tógaimis seomra beag ar an díon dó agus cuirimis leaba ann faoina choinne agus bord agus cathaoir agus lampa; uair ar bith dá dtagann sé chugainn, is féidir leis a scíste a dhéanamh ann.”
Lá dá dtáinig sé, isteach leis sa seomra in airde agus chuaigh sé a luí. “Cad is féidir a dhéanamh ar a son seo, más ea?” a d’fhiafraigh sé. D’freagair Géichizí: “Leoga, níl mac ar bith aici, agus tá a fear céile aosta.” Dúirt Eilíseá: “Cuir fios uirthi.” Ghlaoigh an searbhónta uirthi agus sheas sí ag an doras. “Bliain ón am seo,” ar seisean, “beidh mac i do bhaclainn agat.” “Cuir uait, a thiarna, a ghiolla Dé; ná hinis bréag do d’ionailt.”
Briathar Dé.
Salm le Freagra Sm 88
Freagra Canfaidh mé de shíor faoi do bhuanghrá, a Thiarna.
1. Canfaidh mé de shíor faoi do bhuanghrá, a Thiarna; fógróidh mé do dhílseacht ó glúin go ghlúin. óir daingníodh do bhuanghrá go síoraí agus tá do dhílseacht chomh buan leis na flaithis. Freagra
2. Is aoibhinn don phobal arb eol dóibh thu a mholadh, a shiúlann faoi sholas do ghnúise, a Thiarna, a dhéanann lúcháir i d’ainm de shíor, a ardaítear le d’fhíréantacht. Freagra
3. Óir is tusa glóir a gcumhachta, agus trí d’fhabhar ardáitear ár neart. Óir is leis an Tiarna ár sciath, agus is Ie Neach Naofa Isráél ár rí. Freagra
DARA LÉACHT
Sliocht as litir Naomh Pól chuig na Rómhánaigh 6:3-4. 8-11
Gach duine againn a baisteadh in Íosa Críost creidimid go mbeimid beo mar aon leis chomh maith.
A bhráithre, an é nach dtuigeann sibh, gach duine againn a baisteadh in Íosa Críost, gur ina bhás a baisteadh é. Go deimhin comhadhlacadh sinn sa bhás leis tríd an mbaisteadh i dtreo go siúlóimisne freisin i mbeatha úrnua, faoi mar a tógadh Críost ó mhairbh trí ghlóir an Athar.
Ach má fuaireamar bás mar aon le Críost, creidimid go mbeimid beo mar aon leis chomh maith. Tá a fhios againn ó tógadh Críost ó mhairbh nach bhfaighidh sé bás níos mó. Níl aon cheannas ag an mbás air feasta, mar an bás a fuair sé, ba bhás mar leis an bpeaca é, don aon uair amháin go deo, ach is beatha do Dhia a bheatha feasta. Ar an gcuma chéanná ní mór daoibhse a mheas gur daoine sibh chomh maith atá marbh don pheaca agus beo do Dhia in Íosa Críost.
Briathar Dé.
Alleluia Véarsa Gniom 16: 14
Alleluia, alleluia!Oscail ár gcroí,A Thiarna,Cun aird a thabhairt ar bhraithra do Mhic Alleluia!
An Soiscéal Matha 10:37-42
An té nach nglacann a chros agus mise a leanúint, níl sé diongbhála dom. An té a ghlacann sibhse, glacann sé mise.
San am sin dúirt Íosa lena aspail “An té arb ansa leis athair nó máthair ná mé, níl sé diongbhála dom, agus an té arb ansa leis mac nó iníon ná mé, níl sé diongbhála dom; agus an té nach nglacann a chros agus mise a leanúint, níl sé diongbhála dom. An té a fhaigheann a anam, caillfidh sé é; ach an té a chaillfidh a anam mar gheall ormsa, gheobhaidh sé é.
“An té a ghlacann sibhse, glacann sé mise; agus an té a ghlacann mise, glacann sé an té a chuir uaidh mé. An té a ghlacann fáidh as ucht gur fáidh é, is tuarastal fáidh a gheobhaidh; agus an té a ghlacfaidh fíréan as ucht gur fíréan é, is tuarastal fíréin a gheobhaidh.
“Agus má thugann duine ar bith oiread is an cupán d’fhíoruisce do dhuine den mhuintir bheag seo, as ucht gur deisceabal é, ní bheidh sé gan a thuarastal a fháil.”
Soiscéal Dé
Machnamh ar léachtaí - 2ú Iúil 2023
A. Léachtaí an Domhnaigh mar Threoir don Bheatha Chríostaí
An Chéad Léacht (2 Ríthe 4:8-11, 14-16). Is fear naofa le Dia an fear seo; ligeadh sé a scíth anseo. Roghnaíodh an chéad léacht seo le dul le téacs an tSoiscéil a deir: “An té a ghlacann fíréan (duine naofa) as ucht gur fíréan (duine naofa) é, is tuarastal fíréin (duine naofa) a gheobhaidh”. Elisea sa léacht seo ba fhear naofa é. Déantar é a áireamh i measc na luath-fháithe réamh-clasaiceacha. Bhain sé le luath-ghrúpa fáidhiúil ar a dtugadh “clannmhac na bhfáithe”, nó “bráithreachas na bhfáithe”. D’fhéach an pobal orthu siúd mar dhaoine naofa agus bhíodar faoi ardmheas, le lucht tacaíochta sna bailte móra agus sna cathracha, daoine rachmasacha ina measc. I Leabhair na Ríthe tá roinnt scéalta faoin mbeirt luath-fháithe Éilias agus Elisea, a chomarba. Tá ceann álainn díobh seo faoi Elisea i léacht an lae inniu. Bhí sé ar a bhealach go Siunam, baile ar theorainn thuaisceart Iosrael, a bhfuil trácht air in áiteanna eile sa Seantiomna. Bean den uasalaicme, i measc lucht tacaíochta an ghrúpa fáithe sin, d’iarr sí ar a fear céile lóistin a thabhairt dó ina dteach, í cinnte gur fear naofa le Dia a bhí in Elisea. Thug sí bheith istigh compórdach dó. D’iarr Elisea di cad é an cúiteamh cuí a fhéadfadh sé a dhéanamh di agus fhreagar Gehazi, searbhónta Elisea, nách raibh mac ar bith aici agus go raibh a fear céile aosta. Thar cheann Elisea dúirt a shearbhóna leis an bhean: “Bliain ón am seo beidh mac i do bhachlann agat”. As ucht an ghair a rinne sí do fhear naofa bheadh luach saothair fir naofa aici.
Salm le Freagra (Salm 88[89]). Canfaidh mé de shíor do bhuanghrá, a Thiarna.
An Dara Léacht (Rómhánaigh 6:3-4, 8-11). Comhadhlacadh sinn sa bhás le Críost tríd an mbaisteadh i dtreo go siúlfaimisne freisin i mbeatha úrnua. Dar le Pól tá dhá fhórsa ag feidhmiú sa saol, an bás trí Ádhamh, an Chéad Ádhamh agus an bheatha trí Chríost, an Dara hÁdhamh. Tháinig an bheatha, agus ré urnua, trí bhás agus aiséirí Chríost. Agus Críostaithe, trína mbaisteadh tá siad aontaithe le Críost go mistiúil, ach is slí atá fíor, aontaithe lena bhás agus lena aiséirí. Sa luatheaglais rinneadh na Críostaithe a bhaisteadh trí thumadh san uisce, agus is féidir le Pól a rá go ndeacha Críostaithe ina mbaisteadh isteach sa tuama le Críost agus gur aiséirigh siad leis ó na mairbh chomh maith, le go mbeidis mar aon leis i mbeatha nua. Beidh an bheatha nua sin acu ag an aiséirí ó mhairbh. Ach faoi mar ar fuair Críost bás an aon uair amháin don pheaca, mar an gcéanna ní mór do chreidmhigh anseo ar talamh iad féin a mheas amhail marbh don pheaca agus beo don bheatha nua seo i gCríost Íosa. Ní áiríonn Pól anseo na sonraí a leanfadh as an aontacht nua sin le Críost sa bheatha Chríostaí. Bíodh gur feasach go maith Pól cumhacht ghrasta Dé, is eol dó chomh maith céanna laige an nádúir dhaonna a thugann ar dhuine an peaca a dhéanamh, ach laige í seo nár chóir dí dearmad a dhéanamh riamh de chumhacht ghrásta Dé i gCriost a fuair bás le maithiúnas ar na peacaí agus a aiséirigh le beatha úr a thabhairt, is cuma cé chomh minic a thiteann an laige dhaonna.
An Soiscéal (Matha 10:37-42). An té nach nglacann a chrois, níl sé díongbhála dom. An té a ghlacann sibhse, glacann sé mise. Is clabhsúr an léacht seo ar shliocht an tSoiscéil ar a dtugtar “Aitheasc Mhisinéireachta Íosa don Dáréag Aspal” a raibh an chéad chuid de againn thuas san Aifreann don Aonú Domhnach Déag Saor. Mar sin tosaíonn léacht an lae inniu go cuí leis na focail “San am sin dúirt Íosa lena aspail”. Bíodh gur cúireadh le chéile an t-aitheasc céaduair don Dáréag, de bharr an teagaisc atá istigh ann oireann sé do mhisinéirí in aon aois agus ina shli féin do chreidmhigh go ginearálta, agus tá cuid dá nduirtear ann le fáil in áiteanna eile sa Soiscéal seo.
An ráiteas tosaigh faoin té ar fearr leis athair nó mathair, nó mac nó inion ná Íosa nach fiú le hÍosa aige é, ag cur béime atá Íosa ar cé chomh lárnach is atá sé féin don chreideamh. In áit eile sa soiscéal deir Íosa gur chúis easaontais taobh istigh den teaghlach é, agus is mar sin a bhí, ar ndóigh, atá, agus a bheidh. Ní bhainenn seo tada den mheas a bhí ag Íosa ar an dteaghlach agus an t-omós is dual o thuismitheoirí agus eile. Díreach tar éis an raitis seo tá ráiteas eile den saghas céanna ar a riachtanaí is atá sé do gach aoinne a chrois féin a iomchair agus Íosa a leanúint. An ráiteas gairid faoi aoinne a fhaigheann a bheatha go gcailleann sé í, agus an té a chailleann a bheatha mar gheall ar Íosa go bhfaigfheann sé, tá nasc aige leis an gceann eile faoin a chrois féin a thógáil agus bás a fháil do gach rud nach bhfuil oiriúnach don bheatha Chríostaí.
Tá trí ráiteas i mhír deiridh an dioscúrsa ar an leanúnachas atá ag misean Chríost le misean an Athar agus ansin tríothu sin go léir thar an stair a ghlacann páirt ann agus a chabhraíonn leis an misean a fhorbairt. An leanúnachas seo sa mhisean ón Athair tríd an Mhac agus na chreidmhigh (le saothar an Spioraid Naoimh), is teagasc é atá lárnach do theachtaireacht Íosa i Soiscéal Eoin, ach tá sé le fáil anseo ina shlí féin ag Matha. Aoinne sa chuireann fáilte roimh an Dáréag, na haspail agus a gcomharbaí, agus a ghlacann leo, cuireann sé fáilte roimh Íosa féin, agus trí Íosa, fáilte roimh an Athair a sheol Íosa. Agus tá tuarastal, luach saothair, ann doibh siúd a chuir fáilte, a ghlac agus a chabhraigh leo siúd a bhí agus a bheidh gafa i saothar seo na comharbachta aspalda – agus cuirtear an méid sin in iúl i bhfriotala thugann chun cuimhne an méid a dúradh faoi Elisea sa chead léacht inniu. Aoinne a thugann cabhair, is cuma cé chomh beag, sa saothar seo le aidhmeanna mhisean Íosa a chur chun cinn, beidh a thuarastal acu. Aoinne a thugann oiread agus cupán d’fhíosruisce d’aon duine de na “miondaoine” (“daoine beaga”, “muintir bheag”) as ucht gur deisceabal é, ní bheidh siad gan a thuarastal a fháil. An téarma sin “daoine beaga, miondaoine” i Soisceál Mhatha, tá bríonna éagsúla aige de réir an chomhthéasc ina fhaightear é. Anseo, de réir dealraimh, is í is brí leis ná na haspail, nó na deisceabail uile mar fhinnéithe do ríocht Dé, go mór mór iad sin atá gafa go gníomhach ag cur misean na ríochta chun cinn, an misean a fógraíodh céaduair ag Íosa ina dhioscúrsa misinéarachta don Dáréag. Cuireann an mhír seo clabhsúr cuí leis an dioscúrsa go léir. An íomhá sin den chupán d’fhíorusice, agus an ceann eile de chianóg na baintrí, fíoraíodh iad thar na haoiseanna síos tríd an iliomad daoine a thug cabhair go fial den bheagan a bhí acu.
B. An Bíobla in Agallamh le Ceisteanna an Lae: Faoi mar ar sheol an tAthair mise…” Leanann misean Chríost ar aghaidh go dtí ár lá féin.
Ba thoil le hÍosa go mbeadh leanúnachas idir i mhisean féin agus na glúnta ina dhiaidh tríd na haoiseanna síos. Ní hamháin sin ach go mbeadh a lucht leanúna feasach den rundiamhair mhór a bhain lena mhisean, óna Athair féin ar aghaidh. La Cásca nuair a chéad thaispeáin Íosa é féin dá dheisceabail dúirt sé leo: (Síocháin daoibh! Amhail mar a chuir an tAthair uaidh mise, táimse do bhur gcursa uaim freisin” (Eoin 20:21). Sin díreach mar a deir Íosa i Soiscéal an lae inniu: Tosaíonn misean Íosa agus ne hEaglaise leis an Athair, agus ba mhian le hÍosa go dtuigfeadh an Eaglais é sin – lanunachas ó chroí Dia an tAthair, trí Íosa agus a lucht leanúna. Sin rúndiamhjair an tslánaithe.
Tá an ceangal idir Íoisa agus na glúnta ina dhiaidh. Tá an leanúnachas, ann in dhá mhódh, i ngníomh agus maidir le teagasc. Tá sé ann i ngníomh, mar is léir ó léacht an tSoiscéil a bhí againn inniu, gur admháil chreidimh in Íosa agus san Athair gach gníomh dá laghad é ar son forbairt ríocht Dé. Ionann fáilte roimh aoinne a chreideann i gCriost agus fáilte roimh Chríost agus an Athair. Leanúnachas i rúndiamhair an tslánaithe atá anseo.
Tá leanúnachs eile ann. Ní foláir bheith dílis dár dúirt Críost agus mr a thuig an luatheaglais a theagasc. Thuig an eaglais go luath go raibh gá leis sin: aire a thabhairt do spiorad Chríost agus a theachtaireacht agus don fhíortesgasc. Tugadh “taisce” air sin. Mar a deir an té a scríobh go Tiomóid in ainm agus i spiorad Phóil (1 Tiomóid 6:20): “A Thiomóid, cumhdaigh an taisce a fágadh i do chúram, agus seachain an chaint bhaoth dhiomhaoin agus ráite bréige an eolais úd nach bhfuil ann ach eolas in ainm”. Mar an gcéanna in 2 Tiomód 1:12-14: “Táim cinnte de go bhfuil ar do chumas an taisce a d’fhág mé faoi do chúram a ghardáil go dtí an lá úd. An teagasc folláin a chuala tú uaimse, coimeád agat mar threoir é agus lean den chreideamh agus den ghrá atá agat i gCríost Íosa”.
Tá cur sios mion déanta ag an Eaglais i gComhairel Vatacín II ar na ceisteanna sin, go mor mór sa doiciméid ar an hhFoilsiú Diaga Verbum Dei¸”Briathar D’e”, alt 10, a bhfuil an tsubstaint de le fáil i Caiticiosma na hEaglaise Caitlicí, ailt 80-88. Maidir le agallamh le saol an lae inniu tá ceisteanna a eascraíonn as sin á gcíoradh na laethanta seo, agus an eaglais ag iarraidh bheith dílis don “taisce”, substaint and chreidimh agus mórcheisteanna ár laethanta fein, i gcúrsai teagaisc amhail mná ina sagairt nó ina ndeagánaigh, agus mórán ceisteanna eile.
32. An Tríú Domhnach Déag den Bhliain 2023
Léachtaí an Aifrinn - 2ú Iúil 2023
CÉAD LÉACHT
Sliocht as an dara Leabhar Ríthe 4:8-11. 14-16
Féach, táim cinnte gur fear naofa le Dia an fear seo.
Lá dá raibh Eilíseá ar a bhealach go Siúnaem, chuir bean uasal a bhí ina cónaí ann tathant air fanacht agus tráth bia a bheith aige ann. As sin amach dhéanadh sé moill I gcónaí le haghaidh béile nuair a thagadh sé an bealach sin. Dúirt sí lena fear céile: “Féach, táim cinnte gur fear naofa le Dia an fear seo a bhíonn ag síorthaisteal an bealach seo againne. Tógaimis seomra beag ar an díon dó agus cuirimis leaba ann faoina choinne agus bord agus cathaoir agus lampa; uair ar bith dá dtagann sé chugainn, is féidir leis a scíste a dhéanamh ann.”
Lá dá dtáinig sé, isteach leis sa seomra in airde agus chuaigh sé a luí. “Cad is féidir a dhéanamh ar a son seo, más ea?” a d’fhiafraigh sé. D’freagair Géichizí: “Leoga, níl mac ar bith aici, agus tá a fear céile aosta.” Dúirt Eilíseá: “Cuir fios uirthi.” Ghlaoigh an searbhónta uirthi agus sheas sí ag an doras. “Bliain ón am seo,” ar seisean, “beidh mac i do bhaclainn agat.” “Cuir uait, a thiarna, a ghiolla Dé; ná hinis bréag do d’ionailt.”
Briathar Dé.
Salm le Freagra Sm 88
Freagra Canfaidh mé de shíor faoi do bhuanghrá, a Thiarna.
1. Canfaidh mé de shíor faoi do bhuanghrá, a Thiarna; fógróidh mé do dhílseacht ó glúin go ghlúin. óir daingníodh do bhuanghrá go síoraí agus tá do dhílseacht chomh buan leis na flaithis. Freagra
2. Is aoibhinn don phobal arb eol dóibh thu a mholadh, a shiúlann faoi sholas do ghnúise, a Thiarna, a dhéanann lúcháir i d’ainm de shíor, a ardaítear le d’fhíréantacht. Freagra
3. Óir is tusa glóir a gcumhachta, agus trí d’fhabhar ardáitear ár neart. Óir is leis an Tiarna ár sciath, agus is Ie Neach Naofa Isráél ár rí. Freagra
DARA LÉACHT
Sliocht as litir Naomh Pól chuig na Rómhánaigh 6:3-4. 8-11
Gach duine againn a baisteadh in Íosa Críost creidimid go mbeimid beo mar aon leis chomh maith.
A bhráithre, an é nach dtuigeann sibh, gach duine againn a baisteadh in Íosa Críost, gur ina bhás a baisteadh é. Go deimhin comhadhlacadh sinn sa bhás leis tríd an mbaisteadh i dtreo go siúlóimisne freisin i mbeatha úrnua, faoi mar a tógadh Críost ó mhairbh trí ghlóir an Athar.
Ach má fuaireamar bás mar aon le Críost, creidimid go mbeimid beo mar aon leis chomh maith. Tá a fhios againn ó tógadh Críost ó mhairbh nach bhfaighidh sé bás níos mó. Níl aon cheannas ag an mbás air feasta, mar an bás a fuair sé, ba bhás mar leis an bpeaca é, don aon uair amháin go deo, ach is beatha do Dhia a bheatha feasta. Ar an gcuma chéanná ní mór daoibhse a mheas gur daoine sibh chomh maith atá marbh don pheaca agus beo do Dhia in Íosa Críost.
Briathar Dé.
Alleluia Véarsa Gniom 16: 14
Alleluia, alleluia!Oscail ár gcroí,A Thiarna,Cun aird a thabhairt ar bhraithra do Mhic Alleluia!
An Soiscéal Matha 10:37-42
An té nach nglacann a chros agus mise a leanúint, níl sé diongbhála dom. An té a ghlacann sibhse, glacann sé mise.
San am sin dúirt Íosa lena aspail “An té arb ansa leis athair nó máthair ná mé, níl sé diongbhála dom, agus an té arb ansa leis mac nó iníon ná mé, níl sé diongbhála dom; agus an té nach nglacann a chros agus mise a leanúint, níl sé diongbhála dom. An té a fhaigheann a anam, caillfidh sé é; ach an té a chaillfidh a anam mar gheall ormsa, gheobhaidh sé é.
“An té a ghlacann sibhse, glacann sé mise; agus an té a ghlacann mise, glacann sé an té a chuir uaidh mé. An té a ghlacann fáidh as ucht gur fáidh é, is tuarastal fáidh a gheobhaidh; agus an té a ghlacfaidh fíréan as ucht gur fíréan é, is tuarastal fíréin a gheobhaidh.
“Agus má thugann duine ar bith oiread is an cupán d’fhíoruisce do dhuine den mhuintir bheag seo, as ucht gur deisceabal é, ní bheidh sé gan a thuarastal a fháil.”
Soiscéal Dé
Machnamh ar léachtaí - 2ú Iúil 2023
A. Léachtaí an Domhnaigh mar Threoir don Bheatha Chríostaí
An Chéad Léacht (2 Ríthe 4:8-11, 14-16). Is fear naofa le Dia an fear seo; ligeadh sé a scíth anseo. Roghnaíodh an chéad léacht seo le dul le téacs an tSoiscéil a deir: “An té a ghlacann fíréan (duine naofa) as ucht gur fíréan (duine naofa) é, is tuarastal fíréin (duine naofa) a gheobhaidh”. Elisea sa léacht seo ba fhear naofa é. Déantar é a áireamh i measc na luath-fháithe réamh-clasaiceacha. Bhain sé le luath-ghrúpa fáidhiúil ar a dtugadh “clannmhac na bhfáithe”, nó “bráithreachas na bhfáithe”. D’fhéach an pobal orthu siúd mar dhaoine naofa agus bhíodar faoi ardmheas, le lucht tacaíochta sna bailte móra agus sna cathracha, daoine rachmasacha ina measc. I Leabhair na Ríthe tá roinnt scéalta faoin mbeirt luath-fháithe Éilias agus Elisea, a chomarba. Tá ceann álainn díobh seo faoi Elisea i léacht an lae inniu. Bhí sé ar a bhealach go Siunam, baile ar theorainn thuaisceart Iosrael, a bhfuil trácht air in áiteanna eile sa Seantiomna. Bean den uasalaicme, i measc lucht tacaíochta an ghrúpa fáithe sin, d’iarr sí ar a fear céile lóistin a thabhairt dó ina dteach, í cinnte gur fear naofa le Dia a bhí in Elisea. Thug sí bheith istigh compórdach dó. D’iarr Elisea di cad é an cúiteamh cuí a fhéadfadh sé a dhéanamh di agus fhreagar Gehazi, searbhónta Elisea, nách raibh mac ar bith aici agus go raibh a fear céile aosta. Thar cheann Elisea dúirt a shearbhóna leis an bhean: “Bliain ón am seo beidh mac i do bhachlann agat”. As ucht an ghair a rinne sí do fhear naofa bheadh luach saothair fir naofa aici.
Salm le Freagra (Salm 88[89]). Canfaidh mé de shíor do bhuanghrá, a Thiarna.
An Dara Léacht (Rómhánaigh 6:3-4, 8-11). Comhadhlacadh sinn sa bhás le Críost tríd an mbaisteadh i dtreo go siúlfaimisne freisin i mbeatha úrnua. Dar le Pól tá dhá fhórsa ag feidhmiú sa saol, an bás trí Ádhamh, an Chéad Ádhamh agus an bheatha trí Chríost, an Dara hÁdhamh. Tháinig an bheatha, agus ré urnua, trí bhás agus aiséirí Chríost. Agus Críostaithe, trína mbaisteadh tá siad aontaithe le Críost go mistiúil, ach is slí atá fíor, aontaithe lena bhás agus lena aiséirí. Sa luatheaglais rinneadh na Críostaithe a bhaisteadh trí thumadh san uisce, agus is féidir le Pól a rá go ndeacha Críostaithe ina mbaisteadh isteach sa tuama le Críost agus gur aiséirigh siad leis ó na mairbh chomh maith, le go mbeidis mar aon leis i mbeatha nua. Beidh an bheatha nua sin acu ag an aiséirí ó mhairbh. Ach faoi mar ar fuair Críost bás an aon uair amháin don pheaca, mar an gcéanna ní mór do chreidmhigh anseo ar talamh iad féin a mheas amhail marbh don pheaca agus beo don bheatha nua seo i gCríost Íosa. Ní áiríonn Pól anseo na sonraí a leanfadh as an aontacht nua sin le Críost sa bheatha Chríostaí. Bíodh gur feasach go maith Pól cumhacht ghrasta Dé, is eol dó chomh maith céanna laige an nádúir dhaonna a thugann ar dhuine an peaca a dhéanamh, ach laige í seo nár chóir dí dearmad a dhéanamh riamh de chumhacht ghrásta Dé i gCriost a fuair bás le maithiúnas ar na peacaí agus a aiséirigh le beatha úr a thabhairt, is cuma cé chomh minic a thiteann an laige dhaonna.
An Soiscéal (Matha 10:37-42). An té nach nglacann a chrois, níl sé díongbhála dom. An té a ghlacann sibhse, glacann sé mise. Is clabhsúr an léacht seo ar shliocht an tSoiscéil ar a dtugtar “Aitheasc Mhisinéireachta Íosa don Dáréag Aspal” a raibh an chéad chuid de againn thuas san Aifreann don Aonú Domhnach Déag Saor. Mar sin tosaíonn léacht an lae inniu go cuí leis na focail “San am sin dúirt Íosa lena aspail”. Bíodh gur cúireadh le chéile an t-aitheasc céaduair don Dáréag, de bharr an teagaisc atá istigh ann oireann sé do mhisinéirí in aon aois agus ina shli féin do chreidmhigh go ginearálta, agus tá cuid dá nduirtear ann le fáil in áiteanna eile sa Soiscéal seo.
An ráiteas tosaigh faoin té ar fearr leis athair nó mathair, nó mac nó inion ná Íosa nach fiú le hÍosa aige é, ag cur béime atá Íosa ar cé chomh lárnach is atá sé féin don chreideamh. In áit eile sa soiscéal deir Íosa gur chúis easaontais taobh istigh den teaghlach é, agus is mar sin a bhí, ar ndóigh, atá, agus a bheidh. Ní bhainenn seo tada den mheas a bhí ag Íosa ar an dteaghlach agus an t-omós is dual o thuismitheoirí agus eile. Díreach tar éis an raitis seo tá ráiteas eile den saghas céanna ar a riachtanaí is atá sé do gach aoinne a chrois féin a iomchair agus Íosa a leanúint. An ráiteas gairid faoi aoinne a fhaigheann a bheatha go gcailleann sé í, agus an té a chailleann a bheatha mar gheall ar Íosa go bhfaigfheann sé, tá nasc aige leis an gceann eile faoin a chrois féin a thógáil agus bás a fháil do gach rud nach bhfuil oiriúnach don bheatha Chríostaí.
Tá trí ráiteas i mhír deiridh an dioscúrsa ar an leanúnachas atá ag misean Chríost le misean an Athar agus ansin tríothu sin go léir thar an stair a ghlacann páirt ann agus a chabhraíonn leis an misean a fhorbairt. An leanúnachas seo sa mhisean ón Athair tríd an Mhac agus na chreidmhigh (le saothar an Spioraid Naoimh), is teagasc é atá lárnach do theachtaireacht Íosa i Soiscéal Eoin, ach tá sé le fáil anseo ina shlí féin ag Matha. Aoinne sa chuireann fáilte roimh an Dáréag, na haspail agus a gcomharbaí, agus a ghlacann leo, cuireann sé fáilte roimh Íosa féin, agus trí Íosa, fáilte roimh an Athair a sheol Íosa. Agus tá tuarastal, luach saothair, ann doibh siúd a chuir fáilte, a ghlac agus a chabhraigh leo siúd a bhí agus a bheidh gafa i saothar seo na comharbachta aspalda – agus cuirtear an méid sin in iúl i bhfriotal a thugann chun cuimhne an méid a dúradh faoi Elisea sa chead léacht inniu. Aoinne a thugann cabhair, is cuma cé chomh beag, sa saothar seo le aidhmeanna mhisean Íosa a chur chun cinn, beidh a thuarastal acu. Aoinne a thugann oiread agus cupán d’fhíosruisce d’aon duine de na “miondaoine” (“daoine beaga”, “muintir bheag”) as ucht gur deisceabal é, ní bheidh siad gan a thuarastal a fháil. An téarma sin “daoine beaga, miondaoine” i Soisceál Mhatha, tá bríonna éagsúla aige de réir an chomhthéasc ina fhaightear é. Anseo, de réir dealraimh, is í is brí leis ná na haspail, nó na deisceabail uile mar fhinnéithe do ríocht Dé, go mór mór iad sin atá gafa go gníomhach ag cur misean na ríochta chun cinn, an misean a fógraíodh céaduair ag Íosa ina dhioscúrsa misinéarachta don Dáréag. Cuireann an mhír seo clabhsúr cuí leis an dioscúrsa go léir. An íomhá sin den chupán d’fhíorusice, agus an ceann eile de chianóg na baintrí, fíoraíodh iad thar na haoiseanna síos tríd an iliomad daoine a thug cabhair go fial den bheagan a bhí acu.
B. An Bíobla in Agallamh le Ceisteanna an Lae: Faoi mar ar sheol an tAthair mise…” Leanann misean Chríost ar aghaidh go dtí ár lá féin.
Ba thoil le hÍosa go mbeadh leanúnachas idir i mhisean féin agus na glúnta ina dhiaidh tríd na haoiseanna síos. Ní hamháin sin ach go mbeadh a lucht leanúna feasach den rundiamhair mhór a bhain lena mhisean, óna Athair féin ar aghaidh. La Cásca nuair a chéad thaispeáin Íosa é féin dá dheisceabail dúirt sé leo: (Síocháin daoibh! Amhail mar a chuir an tAthair uaidh mise, táimse do bhur gcursa uaim freisin” (Eoin 20:21). Sin díreach mar a deir Íosa i Soiscéal an lae inniu: Tosaíonn misean Íosa agus ne hEaglaise leis an Athair, agus ba mhian le hÍosa go dtuigfeadh an Eaglais é sin – lanunachas ó chroí Dia an tAthair, trí Íosa agus a lucht leanúna. Sin rúndiamhjair an tslánaithe.
Tá an ceangal idir Íoisa agus na glúnta ina dhiaidh. Tá an leanúnachas, ann in dhá mhódh, i ngníomh agus maidir le teagasc. Tá sé ann i ngníomh, mar is léir ó léacht an tSoiscéil a bhí againn inniu, gur admháil chreidimh in Íosa agus san Athair gach gníomh dá laghad é ar son forbairt ríocht Dé. Ionann fáilte roimh aoinne a chreideann i gCriost agus fáilte roimh Chríost agus an Athair. Leanúnachas i rúndiamhair an tslánaithe atá anseo.
Tá leanúnachs eile ann. Ní foláir bheith dílis dár dúirt Críost agus mr a thuig an luatheaglais a theagasc. Thuig an eaglais go luath go raibh gá leis sin: aire a thabhairt do spiorad Chríost agus a theachtaireacht agus don fhíortesgasc. Tugadh “taisce” air sin. Mar a deir an té a scríobh go Tiomóid in ainm agus i spiorad Phóil (1 Tiomóid 6:20): “A Thiomóid, cumhdaigh an taisce a fágadh i do chúram, agus seachain an chaint bhaoth dhiomhaoin agus ráite bréige an eolais úd nach bhfuil ann ach eolas in ainm”. Mar an gcéanna in 2 Tiomód 1:12-14: “Táim cinnte de go bhfuil ar do chumas an taisce a d’fhág mé faoi do chúram a ghardáil go dtí an lá úd. An teagasc folláin a chuala tú uaimse, coimeád agat mar threoir é agus lean den chreideamh agus den ghrá atá agat i gCríost Íosa”.
Tá cur sios mion déanta ag an Eaglais i gComhairel Vatacín II ar na ceisteanna sin, go mor mór sa doiciméid ar an hhFoilsiú Diaga Verbum Dei¸”Briathar D’e”, alt 10, a bhfuil an tsubstaint de le fáil i Caiticiosma na hEaglaise Caitlicí, ailt 80-88. Maidir le agallamh le saol an lae inniu tá ceisteanna a eascraíonn as sin á gcíoradh na laethanta seo, agus an eaglais ag iarraidh bheith dílis don “taisce”, substaint and chreidimh agus mórcheisteanna ár laethanta fein, i gcúrsai teagaisc amhail mná ina sagairt nó ina ndeagánaigh, agus mórán ceisteanna eile.